Już wiem, sprawdziłem, to Bernard Ładysz śpiewał. Znasz? Nie znasz...

Śpiewak operowy, - baryton-bas.
Wilniuk.
Umarł w lipcu tego roku, ale miał prawie 100 lat, więc mógł sobie zabrać ze sobą bogactwo dokonań, przeżyć i wspomnień.

Mu ją zaśpiewaŁEM.

(Ja nie jestem baba, mój durny telefon czasami podkłada mi swoje słowa, - sztuczna pół inteligiencja.)

Jest taka pieśń chwalebna:

~ Kiedy ranne wstają zorze...


Pan szanowny pobożny, bezbożny, czy jak?...
No bo różnie to bywa. Czasami można kogoś niechcący urazić.

Na przykład, o, - Michał K. wrocławski adwokat...
On na imieninach, kiedy ja grałem sto-lat chciał sobie pożartować, wyciągnął z kieszeni komórkę i puścił króciutki filminek:

~ A ojciec Tadeusz, jak Prometeusz, dobywa z ziemi ciepło dla ludzi...

- he-he-he-he-he-he... (się śmiał)


Ja tę piosenkę od razu zapamiętałem i mu ją zaśpiewała na imieninach u ciotki.
Jak on się wtedy skrzywił! Jak go wykrzywiło!!
Godzinę mnie uświadamiał, jak trzeba Rydzyka nie lubić i zwalczać na każdym kroku.
Ja powiedziałem, że dobrze, że będę zwalczał, a potem włączyłem se Radio Maryję, żeby posłuchać, z kim walczyć.
Tam, około północy jakiś chyba ksiądz śpiewa mocnym, jak dzwon głosem:

~ Kiedy ranne wstają zorze... (od razu na pamięć znam, Michałowi zaśpiewam, Michał bezbożny na 100).

Czuje sie przestrzeń i wiatr... super