jak przenikajace seki drzewa +++

hehe, wronka :))

znajomy mi skądinąd moment, gdy stopy jeszcze wprawdzie spoczywają na pedałach, ale mózg bezbłędnie przeczuwa, że już za ułamek sekundy
(wyjątkowo długi, bo pamiętać należy, że w takich chwilach świat zwalnia swój bieg, by w spokoju rozkoszować się trajektorią swobodnego
lotu) - wskutek zdradzieckiego korzenia ukrytego cwanie pod urokliwą pierzynką rdzawych dębowych liści - świat zawiruje i rozstaniesz się z
bicyklem.
i nie ma bata. i nie ma mocnych
:)

zakręcone , chorsie ;)